มองภาพเด็กไทยวันนี้ ที่เห็นตามสื่อต่าง ๆ รวมทั้งตามถนนหนทาง ศูนย์การค้า ฯลฯ ประกอบกับมองทิศทางการศึกษาไทยทุกวันนี้ ก็พอจะจินตนาการภาพคนไทยพันธุ์ใหม่ในอนาคตอันใกล้ได้
เป็นพันธุ์ใหม่ที่ไม่ได้เกิดจากการคัดสรรคุณลักษณะที่ดีที่สุด แต่เป็นการกลายพันธุ์ที่เกิดจากการปรับตัวไปตามยุคสมัย เหมือนพืช สัตว์ หรือเชื้อโรคหลายสายพันธุ์
ทั้งภาพลักษณ์ที่ถูกครอบงำด้วยแฟชั่นอเมริกันบ้าง เกาหลีบ้าง
ทั้งภาษาที่วิบัติไปเรื่อย ๆ เพราะขาดรากฐาน และขาดจิตสำนึกรวมทั้งความคิดที่สับสนคล้ายโรฮิงญาพลัดถิ่น ไม่สามารถจะบอกได้ว่า ตัวเองเป็นใคร มาจากไหน...
ไม่รู้ว่าสถานศึกษาแต่ละแห่งคิดอย่างไรในการปรับหลักสูตรให้อินเต๊อ...อินเตอร์ โดยมองข้ามการสร้างรากฐานความเป็นคนไทยให้มั่นคงแข็งแรง
เหมือนตะบี้ตะบันจะให้รู้เขา...แต่ไม่รู้เรา !!!
แบบนี้ศิษย์ซุนวูบอกได้เลยว่า ไม่ต้องรบถึงร้อยครั้งหรอก แค่ครั้งแรกก็แตกกระเจิง
ประวัติศาสตร์ไทยถูกถามหาครั้งแล้วครั้งเล่า หลังจากความจริงฟ้องว่าคนไทยวันนี้ ขาดจิตสำนึกในความเป็นไทยไม่ตระหนักว่า แผ่นดินไทยทุกวันนี้ ต้องแลกด้วยเลือดเนื้อชีวิตของบรรพบุรุษมามากน้อยแค่ไหน
คนไทยไม่ต้องเร่ร่อนไปอาศัยบ้านเมืองอื่น ไปเป็นประชาชนชั้นที่สองทีสาม... มีศักดิ์ศรี มีชาติ มีภาษาของตนเอง แต่ลูกหลานไทยกลับไม่เห็นค่า
เด็กไทยส่วนมากจึงได้เรียนภาษาไทยแค่ระดับพื้นฐานซึ่งเป็นมาตรฐานต่ำสุดที่กำหนดไว้ เพื่อเอื้อต่อเด็กด้อยโอกาส และอยู่ห่างไกลการพัฒนา
ส่วนที่หลักสูตรเปิดโอกาสให้โรงเรียนพัฒนาวิชาเพิ่มเติมได้อย่างเสรี โดยคาดหวังว่าตรงนี้แหละจะเป็นการเจียระนัยเด็กที่มีความถนัดทางภาษาให้รู้ลึก รู้กว้าง เกิดความรัก เห็นคุณค่าของแต่ละวิชา จนค้นพบตัวเอง กลับถูกปิดลงการลด การปิดวิชาภาษาไทย จึงเป็นการปิดโอกาสเด็กไม่ให้ได้มองเห็นเส้นทางอีกสายหนึ่ง และทางสายนี้แหละที่สร้างนักภาษา นักคิด นักเขียน นักพูด ฯลฯ ที่สร้างสรรค์ผลงานอันทรงคุณค่าอยู่ทุกวันนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือสร้างครูภาษาไทยรุ่นใหม่ที่มีคุณภาพ ไม่ใช่สักแต่เรียนเพราะไม่รู้จะเรียนอะไร และวันหนึ่งก็จะเป็นครูภาษาไทยที่ทำให้เด็กเบื่อหน่ายภาษาไทยหนักเข้าไปอีกคนไทยเจนเนอเรชั่นใหม่ คงเป็นคนไทยที่พูดภาษาไทยได้แค่สื่อสาร แบบผิด ๆ ถูก ๆ ใกล้เคียงพม่า ลาว เวียตนาม ฯลฯ
วรรณคดีชั้นสูง ไม่รู้ว่าจะขึ้นหิ้งหรือเก็บใส่กรุ เพราะไม่มีคนอ่าน
และภาษาสวย ๆ ก็คงสูญหายไป เหลือแต่ภาษาลวก ๆ ไร้คุณค่า เหมือนอาหารฟาสต์ฟู้ดที่สำคัญคือ คนไทยรุ่นใหม่จะขาดจิตสำนึกในความเป็นชาติ กลายเป็นชนเผ่าน้อยในอาเซียน
เด็กไทยทุกวันนี้ ไม่ได้ถูกปลูกฝังจิตสำนึกรักชาติ รักแผ่นดิน
แต่ฝังหัวอยู่ทุกวันว่าเมื่อก้าวสู่ประชาคมอาเซียน ทุกคนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในอาเซียน พูดภาษาอาเซียน วิ่งไปหางานทำในอาเซียน เพื่อเปิดโอกาสให้คนในอาเซียนแห่กันมาหากินในเมืองไทยแทน
แล้วอีกไม่ช้า แผ่นดินทองของไทย จะกลายเป็นขุมทรัพย์ของพม่า ลาว เวียตนาม มาเลย์ ฯลฯ
ภาษาไทยกลายเป็นภาษาถิ่นของชนกลุ่มน้อย และอาจตายไป เมื่อไม่มีคนสนใจจะสื่อสารกันด้วยภาษานี้อีกต่อไป เหลือแต่ประวัติศาสตร์ที่อาจจารึกไว้ว่า ที่นี่...เคยเป็นประเทศไทย และคนที่เคยอยู่ตรงนี้ ครั้งหนึ่งเคยสื่อสารกันด้วยภาษาไทย
อนิจจา...ประเทศไทย
