ถามเธอ...สักนิด
ช่างเติบโตเร็วนักน่ารักล้น
กลางสายชลเขียวขจีสดสีใส
ดอกสีม่วงชวนพิศตรึงติดใจ
ล่องลอยไปตามแต่กระแสธาร
น้ำจะขึ้นหรือลงที่ตรงไหน
ลมจะพัดพาไปไม่ต่อต้าน
ไม่สนใจเสียงบ่นคนรำคาญ
ยังเบิกบานไปทุกทิศอิสรา
ไม่เคยคิดถึงแผ่นดินถิ่นกำเนิด
ที่ก่อเกิดอยู่ไหนไม่ถามหา
จะอยู่ไหนเป็นอย่างไรไม่นำพา
ผักตบชวาลอยล่องเต็มท้องธาร
จะเติบโตเพียงใดก็ไร้ค่า
เป็นปัญหาขัดขวางทางละหาน
ไม่เหมือนไม้ยืนต้นที่ทนทาน
มีรากฐานยึดหยั่งฝังธรณินทร์
เยาวชน...
ไยปล่อยตนไปตามกระแสสินธุ์
เป็นสวะลอยไปไร้ชีวิน
ไม่ยลยินเสียงทักท้วงความห่วงใย
เยาวชน...
ถามกมลเธอสักนิดจะได้ไหม
เพราะเธอคืออนาคตของชาติไทย
เธอหวังจะเติบใหญ่แบบไหนกัน
เหมือนสวะลอยเลื่อนอยู่เกลื่อนกล่น
หรือหยัดยืนลำต้นให้คงมั่น
ตามกระแสเรื่อยไปไร้ผูกพัน
หรือยึดมั่นเกียรติศักดิ์รักแผ่นดิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น