วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2555

รากเดียวกัน

บทกวีเจ็ดก้าว



    คนที่รู้จักเรื่องสามก๊ก  ไม่มีใครไม่รู้จักโจโฉ  แต่น้อยคนจะรู้จักโจสิด  เพราะบทบาทของโจสิดมีอยู่นิดเดียว  และก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับสงตรามแย่งชิงความเป็นใหญ่ในสามก๊ก  แต่บทบาทนิดเดียวของโจสิดก็ช่วยให้คนอ่านรู้จักนิสัยแท้จริงของโจโฉได้เด่นชัดมากขึ้น

    โจสิดเป็นน้องชายของโจโฉ  ซึ่งไม่ได้มีนิสัยมักใหญ่ใฝ่สูง  คิดจะแย่งชิงล้มล้างอะไรใคร  แต่ความโดดเด่นของโจสิดอยู่ที่  เขาเป็นกวี  และเป็นกวีมีชื่อเสียงจนเป็นที่ยกย่อง  ซึ่งแน่ละ...ไม่ว่าใครจะยกย่องใคร  ด้วยเรื่องอะไร  โจโฉก็ไม่ปลื้ม  เพราะนิสัยของโจโฉ  ชอบเด่นคนเดียว



    เมื่อเสียงยกย่องความเป็นกวีของโจสิดแว่วมาเข้าหูบ่อย ๆ โจโฉก็เลยเกิดอาการอดรนทนไม่ได้  ถึงกับหาทางกำจัดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว  ด้วยการท้าพิสูจน์  ให้โจสิดแต่งกลอนสดให้ได้ภายในเจ็ดก้าว  ถ้าแต่งไม่ได้  ถือว่าว่าไม่แน่จริง  หลอกลวงประชาชน  ต้องลงโทษด้วยการประหาร...ว่าเข้านั่น

   ในเรื่องไม่ได้บอกว่าโจสิด  ก้าวเท้าไหนก่อน  ก้าวช้าหรือก้าวเร็ว  ก้าวละกี่นาที...แต่โจสิดก็แต่งกลอนได้จบภายในเจ็ดก้าว  และที่สำคัญ  เนื้อหาของกลอนบทนั้น  กระแทกใจโจโฉอย่างแรง

   บทกวีเจ็ดก้าวของโจสิด  มีเนื้อหาภาษาจีน  แต่ถ้าจะลองแปลงเป็นบทกวีไทย  ก็คงได้ทำนองว่า

                       เอาเถาถั่วจุดไฟใช้ต้มถั่ว        
               สุกจนทั่วชวนคิดปริศนา
               ต่างร่วมรากเดียวกันผูกพันมา
               ใยเข่นฆ่ามุ่งร้ายทำลายกัน

   กลอนถั่ว ๆ ของโจสิด  ทำเอาโจโฉ  อึ้ง ๆ ๆ  แล้วก็เลยกลายเป็นบทกวีอมตะที่ทำให้ชื่อเสียงของโจสิด  ดังระเบิดระเบ้อมากกว่าเดิมไปอีก

  เรื่องของคนที่เกิดจากรากเดียวกัน  แต่กลับทำลายล้างกันเอง  เหมือนเถาถั่วต้มเมล็ดถั่วให้ใครต่อใครได้กินกันเอร็ดอร่อย  กำลังเป็นภาพที่ย้อนกลับมาให้เราได้เห็นกันทุกวันนี้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น