บทกวีเจ็ดก้าว
คนที่รู้จักเรื่องสามก๊ก ไม่มีใครไม่รู้จักโจโฉ แต่น้อยคนจะรู้จักโจสิด เพราะบทบาทของโจสิดมีอยู่นิดเดียว และก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับสงตรามแย่งชิงความเป็นใหญ่ในสามก๊ก แต่บทบาทนิดเดียวของโจสิดก็ช่วยให้คนอ่านรู้จักนิสัยแท้จริงของโจโฉได้เด่นชัดมากขึ้น
โจสิดเป็นน้องชายของโจโฉ ซึ่งไม่ได้มีนิสัยมักใหญ่ใฝ่สูง คิดจะแย่งชิงล้มล้างอะไรใคร แต่ความโดดเด่นของโจสิดอยู่ที่ เขาเป็นกวี และเป็นกวีมีชื่อเสียงจนเป็นที่ยกย่อง ซึ่งแน่ละ...ไม่ว่าใครจะยกย่องใคร ด้วยเรื่องอะไร โจโฉก็ไม่ปลื้ม เพราะนิสัยของโจโฉ ชอบเด่นคนเดียว
เมื่อเสียงยกย่องความเป็นกวีของโจสิดแว่วมาเข้าหูบ่อย ๆ โจโฉก็เลยเกิดอาการอดรนทนไม่ได้ ถึงกับหาทางกำจัดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว ด้วยการท้าพิสูจน์ ให้โจสิดแต่งกลอนสดให้ได้ภายในเจ็ดก้าว ถ้าแต่งไม่ได้ ถือว่าว่าไม่แน่จริง หลอกลวงประชาชน ต้องลงโทษด้วยการประหาร...ว่าเข้านั่น
ในเรื่องไม่ได้บอกว่าโจสิด ก้าวเท้าไหนก่อน ก้าวช้าหรือก้าวเร็ว ก้าวละกี่นาที...แต่โจสิดก็แต่งกลอนได้จบภายในเจ็ดก้าว และที่สำคัญ เนื้อหาของกลอนบทนั้น กระแทกใจโจโฉอย่างแรง
บทกวีเจ็ดก้าวของโจสิด มีเนื้อหาภาษาจีน แต่ถ้าจะลองแปลงเป็นบทกวีไทย ก็คงได้ทำนองว่า
เอาเถาถั่วจุดไฟใช้ต้มถั่ว
สุกจนทั่วชวนคิดปริศนา
ต่างร่วมรากเดียวกันผูกพันมา
ใยเข่นฆ่ามุ่งร้ายทำลายกัน
กลอนถั่ว ๆ ของโจสิด ทำเอาโจโฉ อึ้ง ๆ ๆ แล้วก็เลยกลายเป็นบทกวีอมตะที่ทำให้ชื่อเสียงของโจสิด ดังระเบิดระเบ้อมากกว่าเดิมไปอีก
เรื่องของคนที่เกิดจากรากเดียวกัน แต่กลับทำลายล้างกันเอง เหมือนเถาถั่วต้มเมล็ดถั่วให้ใครต่อใครได้กินกันเอร็ดอร่อย กำลังเป็นภาพที่ย้อนกลับมาให้เราได้เห็นกันทุกวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น